Natuurlijk ben je eindverantwoordelijk in je bedrijf, het is tenslotte jouw bedrijf. Of toch niet? Ben je verantwoordelijk voor alles en iedereen?
Je hebt de afgelopen jaren hard gewerkt om je bedrijf uit te bouwen. Je bent gegroeid van een bedrijf met één werknemer (jij) naar een bedrijf met tien collega’s. Is het handig om nu nog steeds alle verantwoordelijkheid op je schouders te nemen?
Wat verandert er voor je wanneer de verantwoordelijkheid wordt verdeeld over alle medewerkers?
Een paar jaar geleden werkte je alleen. Wat later kwam er één en later weer een medewerker bij. Je deelde de verhalen van klanten en de plannen voor je bedrijf tussendoor.
Vanaf het moment dat er ongeveer vijf collega’s waren werd dit steeds lastiger.
Tijdens de eerste Tonya-workshops met klanten heb ik gemerkt hoe belangrijk collega’s het vinden om inzicht te krijgen. Wanneer de medewerkers begrijpen wat de plannen en visie van de ondernemer zijn, leveren ze graag een bijdrage. Dit zag de ondernemer terug in de ideeën en bijdrage van de medewerkers na de focus- en visieworkshops.
Jouw plannen en visie delen met je medewerkers is de eerste stap naar gedeelde verantwoordelijkheid.
Hiervoor ga je iets doen waar je nu moeite mee hebt: veel meer overleggen. Je eerste gevoel zegt dat dit veel meer tijd gaat kosten dan je huidige werkwijze. Uit de praktijk blijkt echter dat dit niet het geval is.
Meer en gestructureerd overleg betekent dat:
- Je collega’s weten wat er speelt en wat ze te doen hebben voor een waardevolle bijdrage.
- Iedereen van elkaar weet waar ze mee bezig zijn. Hiermee minimaliseer je bilateraal overleg en veel e-mailverkeer.
- Er meer begrip is voor elkaar.
Met een holacratie als organisatievorm wordt iedereen een kleine ondernemer. Dat betekent dat jij ook weer gaat ondernemen in plaats van manager te zijn.
In een volgend artikel deel ik de verschillende overlegstructuren die er zijn in een holacratie en die ervoor zorgen dat iedereen de verantwoordelijkheid pakt die bij haar rol hoort.
