Wanneer ik iets start, ben ik er superenthousiast over en praat ik er graag met iedereen over. Aan de andere kant zijn er momenten dat ik besluit om met dingen te stoppen omdat ze gewoon niet genoeg voor mij doen. Meestal gaat dit met stille trom en valt het gewoon langzaam van mijn bord. Niet dit keer. Dit keer heb ik er bewust over nagedacht en deel ik het ook met jou.
Het besluit is woensdag genomen. Door veel op YouTube en Instagram naar video’s te kijken zie ik de meest gave beelden, vooral van mensen die een groot bereik hebben door regelmatig video’s te publiceren.
Dat grote bereik lijkt mij enorm aantrekkelijk, en wie niet? Iedereen die iets verder kijkt dan het bereik ziet ook de andere kant. Dagelijks of wekelijks een video maken waarin je een deel van jezelf laat zien, jouw ontwikkeling of die van je bedrijf, brengt ook stress met zich mee, door de verwachtingen van je kijkers en de reacties van mensen die er iets van vinden.
In de afgelopen jaren heb ik regelmatig geëxperimenteerd met video’s. Zo heb ik dagelijkse video’s, wekelijkse video’s en reviews van websites geprobeerd. De afgelopen weken heb ik weer een experiment gedaan, met livestreaming op YouTube, de #QandErno. Waarom? Omdat ik mezelf vergelijk met andere mensen en ook het soort resultaten wil dat zij hebben. Gemakshalve kijk ik niet naar alle energie en de jaren die ze erin hebben gestoken omdat zij het werken met video heel gaaf vinden.
Een video maken van mezelf of anderen vind ik niet meer spannend. Het is voor mij wel veel werk, vooral alles eromheen: het bewerken, de software, de tips en tricks leren, de thumbnails, de omschrijving, tags en meer.
Aangezien ik mijn tijd maar één keer kan besteden en niet alles hoef te kunnen, heb ik gekozen voor focus op wat ik al jaren met veel plezier doe, schrijven en podcasts. Dus het experimenteren met video’s maken en de QandErno stopt nu.
Het kan best zijn dat ik video ga inzetten, bijvoorbeeld ter ondersteuning van de gesprekken in de podcast, maar dan ga ik dit uitbesteden aan iemand die werken met video echt leuk vindt. De enige video’s die ik de komende tijd blijf publiceren zijn van de gesprekken voor de podcast die via Zoom zijn opgenomen.
Ja, ik vind video een mooie aanvulling. Je leert iemand nog beter kennen, het is persoonlijker dan tekst en audio. Maar zolang ik niet iemand inhuur voor dit werk ga ik het niet meer doen. Met deze lastige beslissing om te stoppen heb ik automatisch gekozen om te stoppen met de QandErno. Het was een leuk experiment, maar niet leuk genoeg om door te zetten.
Dit is een lastige keuze, omdat ik al veel energie heb gestoken in het maken van video’s. Dat ik hier nu mee stop betekent dat deze energie verloren gaat (lees meer over Sunk cost). Voor mij geldt dat ik nu liever deze geïnvesteerde tijd afschrijf dan er nog meer tijd in te stoppen.
Overigens heb ik ook de Instagramapp van mijn telefoon verwijderd en meer dan 500 kanalen verwijderd uit mijn YouTube, zodat ik ook minder kijk naar die videomakers, vloggers en meer, zodat ik minder vergelijk met mensen die een heel groot bereik hebben.
Deze beslissing en de emoties die ik erbij voel heb ik vastgelegd in mijn beslissingenboek, zodat ik op termijn terug kan kijken naar wat het effect van deze beslissing was. Het vastleggen en evalueren van beslissingen helpt me om in de toekomst betere beslissingen te nemen.
Wat was de lastigste beslissing om te stoppen die jij hebt genomen?
De lastigste beslissing vond ik om niet steeds mijn verkeer te bekijken, maar eens per week te analyseren via analytics. Elke dag checken maakt je een angsthaas.
Dank je wel Martin of Ella. Ja, die statistieken geven een vals gevoel van maakbaarheid en onrust. Ik snap helemaal wat je bedoelt.