Vandaag, geen gast, je krijgt alleen mij. Ik ga je twee persoonlijke verhalen vertellen over verbetering en hoe je dit kunt gebruiken voor je bedrijf.
Laten we beginnen…
Eind 2019 heb ik een sportmedisch onderzoek gehad. Nadat ik de 50 gepasseerd was leek het me een goed idee om te controleren of er medische dingen zijn die beter presenteren in de weg staan bij mijn hardlopen. Een ander belangrijk doel voor mij was om mijn hartslagzones te achterhalen om beter te trainen.
In het rapport van het onderzoek stonden de hartslagzones, ze zagen er alleen anders uit dan ik gewend was. In de loopgroep wordt gesproken over zone 1, 2, 3, 4 en 5. Van de sportarts had ik een overzicht gekregen met: herstel, D1, D2, D3 en weerstand. D1 heb ik vertaald naar hartslagzone 1, gisteren ontdekte ik dat ik hier een verkeerde aanname heb gedaan.
Na een lange duurloop van bijna 25 km reageerde een ervaren langeafstandsloper uit onze loopgroep, Arjen, op mijn overzicht in Strava. Het viel hem op dat ik geen hartslagband gebruik. Dat klopt. De afgelopen jaren gebruikte ik een Fitbit Charge HR, maar die heb ik eind 2019 vervangen door een Samsung Galaxy Watch Active2. Al vrij snel ontdekte ik dat een nadeel van de Samsung is dat de hartslag registratie onnauwkeurig is.
Arjen wil graag andere lopers helpen met zijn jarenlange expertise en vroeg hoe ik aan mijn hartslagzones ben gekomen en wat mijn zones zijn. Het overzicht dat ik van de sportarts kreeg stuurde ik hem, met de hartslagzones in herstel, D1, D2, D3 en bij weerstand. Waarop hij mij uitlegde dat D1 zone 2 is en wat de sportarts de herstel zone noemt is wat wij zone 1 noemen.
Terwijl ik de afgelopen maanden dacht dat ik in zone 1 liep (D1), heb ik dus vooral in zone 2 en zone 3 gelopen.
Wanneer ik nu terugkijk zie ik de logica van de zones één tot en met vijf. Ik had nog lang op deze manier kunnen door trainen als Arjen niet had doorgevraagd en ik het proces niet had gedeeld.
Nog een verhaal
Begin 2018 stond ik voor een lastige keuze, ga ik verder met vlaggen of juist met fluiten? In de eerste week van dat jaar had ik een blessure opgelopen waardoor ik een paar maanden rust moest nemen.
Deze blessure is waarschijnlijk ontstaan door overbelasting. Bijna ieder weekend was ik het half jaar daarvoor actief geweest als assistent scheidsrechter op de zaterdag en scheidsrechter op de zondag. Een wedstrijd vlaggen is vrij intensief doordat je regelmatig vanuit stilstand moet versnellen. Door de volgende dag weer op het veld te staan kregen mijn beenspieren te weinig tijd voor herstel.
Ik stond ik voor de keuze om één van beide te laten vallen zodat er meer ruimte is voor herstel. Het vlaggen en fluiten vind ik beide leuk, het was dus een lastige keuze.
Kiezen
In het besluitproces heb ik verschillende dingen vergeleken tussen het vlaggen en fluiten. Het vlaggen vind ik leuk want het zijn wedstrijden op een hoger niveau, eerste klasse en hoofdklasse. De organisatie rondom dit soort wedstrijden is professioneler en ik geniet meer van het spel omdat het (meestal) beter voetbal is. Je gaat als trio op pad en werkt samen in een wedstrijd.
Als scheidsrechter moet ik zelf de beslissingen nemen en krijg ik meer te maken met weerstand van de spelers in de wedstrijd. Ik ga alleen naar een vereniging en moet contact maken met de mensen bij de vereniging zoals de voorzitter, trainer en de assistent scheidsrechter. Voor de wedstrijden ben ik meer in de regio en daardoor minder tijd kwijt aan het reizen.
De doorslag in mijn beslissing waren de volgende punten.
- Als assistent-scheidsrechter heb ik al hele mooie wedstrijden meegemaakt, beslissingswedstrijden, halve finales en een finale in de beker bij de amateurs.
- Door het verschil in mijn sprintsnelheid in vergelijking met jongere assistent scheidsrechters is de kans klein dat ik promoveer naar een hoger niveau.
- In de rol als scheidsrechter kan ik mezelf meer ontwikkelen. Ik ben nog meer net begonnen als scheidsrechter bij de senioren.
- De juiste beslissingen in het veld op basis van de regels en hoe om te gaan met weerstand is iets dat ik goed kan gebruiken in mijn leven.
Coachrapporten voor de scheidsrechter
Om beter te worden train ik veel, volg ik workshops en leer de spelregels, maar het belangrijkste om beter te worden is leren waar ik moet verbeteren. Terwijl ik in een wedstrijd bezig ben maak ik veel gebruik van gewoontes, hoe ik loop, waar ik sta, wanneer ik fluit, welke disciplinaire straf ik toepas. Wanneer deze gewoontes niet goed zijn, zie ik dat zelf niet. Daarbij heb ik hulp nodig.
Hiervoor vraag ik af en toe (oud)scheidsrechters om te kijken hoe ik de dingen doe tijdens een wedstrijd. Wat gaat er goed en wat kan of moet beter.
Tijdens een wedstrijd begin februari 2020 kwam er een scheidsrechter kijken die ik waardeer en die een aantal niveaus hoger fluit dan ik. Ik vroeg hem om mij verbeterpunten te geven na de wedstrijd. Zelf denk ik dat het allemaal best goed gaat. Af en toe krijg ik complimenten van beide teams en trainer.
Maandag na de wedstrijd kreeg ik zijn rapport met allerlei verbeterpunten. Bij het lezen van de vele verbeterpunten zakte mij de moed in de schoenen. Ik ben gewoon niet goed genoeg op belangrijke punten en ik begon me af te vragen of ik het wel in me heb om scheidsrechter te zijn.
Die avond las ik zijn rapport nog eens en keek ik naar de verbeterpunten. Dit is precies waarom ik heb gekozen om te fluiten en niet meer te vlaggen, bedacht ik me. Op deze punten wil ik mezelf verbeteren. Hij heeft een helder rapport geschreven en mij duidelijk teruggegeven waar ik me kan en moet verbeteren.
Het zit in mij om telkens weer te onderzoeken waar ik mij kan verbeteren. Naast alles wat ik doe om fit te zijn, sneller te worden en de regels te kennen is een goede en eerlijke terugkoppeling van een ervaringsdeskundige belangrijk.
Met het rapport kan ik me nu de eerstvolgende wedstrijden concentreren op het belangrijkste punt dat ik moet verbeteren. Wanneer dat eenmaal beter gaat kan ik verder met het volgende verbeterpunt.
Verbeteren als voor de ondernemer
Als ondernemer denk je dat je het werk best goed doet. Je stuurt mensen aan en hebt een leuk team, je krijgt nieuwe klanten, het bedrijf groeit en je houdt winst over. Het lijkt goed te gaan, maar wat kun je verbeteren als ondernemer?
Jezelf verbeteren zonder terugkoppeling van een expert is lastig. Je kunt de theorie leren, oefenen en workshops volgen, maar je bent ruim 40% van de tijd bezig met gewoontes. Je ziet zelf die gewoontes niet, die gaan namelijk als vanzelf, je denkt er niet meer over na. Wanneer deze gewoontes je tegenwerken merk je dat zelf niet.
Belangrijk in het proces van ontdekken en ontwikkelen is dat je durft te delen als het nog niet perfect is. Niet wachten met het delen van een prestatie tot deze is afgerond en je alle hobbels hebt overwonnen. Delen vanaf het moment dat je begonnen bent. Iedere stap in de ontwikkeling, vooral de onderdelen die niet goed gaan.
Het is belangrijk om hulp te vragen en krijgen van een ervaringsdeskundige, trainer en coach om zo te leren en te ontwikkelen. Soms weet ik nog niet welke vragen ik heb, maar krijg ik door het proces te delen waardevol advies.
Regelmatig zijn de aannames die ik maak niet goed en gebaseerd op verkeerde uitgangspunten. Een goede trainer of coach geeft me dan inzichten die ik zelf niet zag. Dit geldt voor mij in het hardlopen, ondernemen, schrijven, podcasts en video’s maken en alles waarin ik mij wil ontwikkelen.
Stel je nodigt een ervaren ondernemer uit om een paar keer per jaar met je mee te kijken. Kun je misschien een beter team bouwen door een beter gesprek te voeren tijdens sollicitaties? Kun je een betere cultuur bouwen door je eigen gedrag te veranderen? Kun je meer winst overhouden door meer omzet te verdienen? Kun je meer klanten behouden en meer nieuwe klanten werven door andere gesprekken?
