Ruim twintig jaar geleden, toen ik als businessunit-manager bij Stork in Eerbeek werkte, had ik een idee voor een nieuw product. In het gesprek na ons maandelijkse overleg legde ik het in mijn ogen gave idee voor aan Luigi, mijn manager met veel ervaring.
Gelukkig, hij vond het ook een goed idee, hij zei dat ik het verder moest uitwerken en… hij had een aantal suggesties om het product nog beter te maken. Enthousiast ging ik terug naar mijn kantoor met de aanvullingen van Luigi om mijn idee te verbeteren en er een plan voor te schrijven.
Tijdens ons overleg waren er een paar klachten van klanten binnengekomen bij onze afdeling. Bij binnenkomst op de afdeling werd ik gelijk door Dirk aan mijn witte labjas getrokken. De dag vloog voorbij met het oplossen van de klachten en het beantwoorden van vragen van klanten. Aan het plan ben ik niet meer toegekomen.
In de dagen daarna verloor ik langzaam maar zeker mijn energie voor het idee. Met de aanvullingen van Luigi was het ook niet meer echt mijn idee. De aandacht ging naar andere projecten en het idee is nooit uitgevoerd.
Met mijn beste intenties deed ik het
Een paar maanden geleden had ik een gesprek met Mark. Hij deelde vol enthousiasme en energie zijn idee voor een nieuw platform dat zijn wereld zou veranderen. Aandachtig luisterde ik naar zijn idee, en er vormden zich allerlei beelden in mijn hoofd. Af en toe stelde ik een vraag als ik iets niet begreep, of als ik wilde weten hoe hij bepaalde dingen voor zich zag.
Na een uitleg van ongeveer 25 minuten had ik een goed beeld van Marks platform, al waren er nog veel dingen niet ingevuld. Hij werd stil en vroeg wat ik ervan vond.
Vanaf dat moment ging ik de fout in.
Op verschillende onderdelen had ik suggesties voor hoe hij het platform zou kunnen verbeteren. Ik had verschillende suggesties om het net even anders te doen. We praatten samen verder over het idee en voor mijn gevoel werd het platform steeds beter en werden de onduidelijkheden verhelderd. Aan het einde had hij een aantal concrete stappen voor hoe hij verder zou gaan.
Een maand later sprak ik hem weer. Aan het einde van ons gesprek was ik verrast dat hij nog niets had verteld over hoe hij was verdergegaan met zijn idee. Door mijn aanvullingen had ik het gevoel dat ik deelnemer was geworden van zijn platform. “Hoe staat het met je platform idee?” vroeg ik. Daar was hij niet echt aan toegekomen. Hij had er nog wel over nagedacht, maar had nog geen actie ondernomen. Zijn stem klonk veel minder enthousiast dan een maand geleden.
Ondertussen zijn we een aantal maanden verder en heb ik niets meer van het platform gehoord. Ik hoop dat het nog bij hem leeft, maar ik ben bang dat het een stille dood is gestorven, en dat zou mijn fout zijn.
Geef niet jouw suggesties
Afgelopen zondag luisterde ik naar de interessante podcastaflevering met Derek Sivers in Farnham Street. Daarin spraken Derek en Shane over het beslist niet toevoegen van jouw suggesties aan een idee van een ander.
In het gesprek dat ik gisteren had met Sandra maakte ik bijna weer dezelfde fout. Gelukkig dacht ik aan de tips van Sivers en Goldsmith (What Got You Here Won’t Get You There – Kindle) en dwong ik mezelf ertoe om te luisteren. Aan het einde van haar idee vroeg ze mijn gedachten. Ik vertelde haar wat ik leerde over luisteren en input geven. Ze wilde nog steeds mijn input.
Het belangrijkste wat ik kan doen wanneer iemand met een idee naar mij toe komt is:
- Aandachtig luisteren.
- Vragen stellen om dingen te verduidelijken die in hun eigen hoofd logisch zijn, maar die ik nog niet begrijp.
- Ze veel plezier wensen bij de uitvoering van hun idee.
En vooral geen suggesties geven om het idee te verbeteren.
